Voorbij de stilte

Tempus fugit, januari 2017 is al driekwart gepasseerd.

Deze week houden de dagen het daglicht dertig minuten langer vast. Mijn moeder placht te zeggen : “ de dagen worden langer”. Net alsof de dagen dan plotsklaps 25 uren telden. Een enkele keer waagde ik het te antwoorden “ dat ze dan een ander horloge mocht  kopen als de dagen langer worden” één keer maar, moeder vond dat je met “de tijd” niet spotte.

Het Ventiel

Vanuit mijn revalidatiestoel stel ik vast dat 2017 voor Het Ventiel een schitterend jaar zal worden. Nominaties voor prijzen, behalen van prijzen, een bib, een zangstonde, een knutselatelier deze realisaties komen op ons af. Gemakshalve vergeet ik maar de afdelingen in Oostende, Brugge en De Westhoek te vermelden. En ik schrijf ze neer vanuit mijn geheugen, te lui om de betreffende mails op te zoeken. Wat een arbeidsmoraal hé, luieren kost tijd en time is money! Met mijn geheugen weinig mis, mocht het sms-taal zijn hier schreef ik LOL ( laughing out load). Lees verder A18 Keizer Maxentius en de maagdelijkheid van Katharina.

Beste Gudrun, beste ventielmama,

 

Alweer is er een jaartje voorbij. En wat voor één!!!?!! In 2016 was ventielsucces nooit ver weg; een exponentiële groei van leden en buddy’s, publieke belangstelling van vele kanten, allerhande succesvolle en warme activiteiten, de oneindige twinkels in die ogen, enz……

Laat ons behoedzaam omspringen met succes en erop letten dat ventielsucces niet verslavend wordt!

Een nieuw jaar – 2017 –  vangt aan; ik wens je, liefste ventielmama, dan ook voor dit jaar een niet-verslavend-ventiel-succesjaar toe. Ik wens dat je met het ventiel, en met vele andere medespelers samen, dit succes van een groeiend aantal ventielleden kan ombuigen. Ik wens dat je van “Het Ventiel” een gewone vereniging kan maken van personen die hersteld zijn van dementieproblematiek. Ik wens je dan ook die eeuwig twinkelende ogen van al je leden toe!

Ik, beloof je dan ook dit jaar daarin te helpen, waar mogelijk.

Aalst, 29 december 2016

mantelzorgend ventieler

Luc

In de eerste adventsweek kwam, met de wandeling, het gevoel. Elk jaar opnieuw overvalt me dit vreemde kriebelen, een soort ”fin de siècle”- achtige eenzaamheid. De eerste kerstversiering duikt op in de straten van de stad en hop, prompt is dat gevoel er. Een soort cocktail van verlatingsangst en verdriet. Waar dit gevoel vandaan komt en waarom het optreedt, daar heb ik het gissen naar. Een therapeut-psycholoog-zielknijper zal het wel zo draaien dat het bij mijn jeugd eindigt of begint; zelf hou ik het erop dat het aan de cijfers en getallen ligt die in januari steeds weer op nul starten. In deze periode heb ik sterk het gevoel dat de wereld niets meer is dan een gekneusde nachtmerrie, uitgebraakt uit de duistere verbeelding van een waanzinnige God. Als je naar ”het journaal” kijkt, begrijp je waarom; als je om je heen kijkt kan je ook begrijpen waarom. Als je de Turkse politicus Erdogan, oud burgemeester van Istanboel, oud premier en nu president van zijn land,  ziet zitten met het zevenjarige Tweet-meisje uit Aleppo, Bana Alabed, op zijn knie begrijp je waarom. De spontaniteit van het kind en de zelfgenoegzame onwennigheid van de vooringenomen politicus konden geen betere samenvatting weergeven van de tegenstellingen en problemen die zich in deze geteisterde stad voordoen. Wat mij betreft is dit dé foto van 2016.

Pech

Lees verder A17 Pech onderweg of draagt de manier waarop dingen beginnen bij aan hoe ze eindigen?

Moeilijke titel? Ja, maar het is ook een moeilijk onderwerp, Jongdementie.

Behalve voor grote firma’s, vol met bambocheurs, die denken zich alles te mogen permitteren, voor hen is deze titel niet alleen moeilijk maar zelfs onbegrijpelijk. Een voorbeeld vind je verder in deze tekst.

Een bambochade is een schilderij van een volkstafereel, van een uitspatting, meestal in kroegen. Een bambocheur is dientengevolge een boemelaar die veel alcohol drinkt. Een pierewaaier dus. Lees verder A16 Een galoppade van een bambocheur, oftewel rekenen in centen in plaats van procenten.

Bijbelles?

Zou kunnen. Eigenlijk was ik van plan te schrijven over de kunsttentoonstelling met werken van de ”Ventieltjes”, de prijskabouter die “Het Ventiel” kreeg en een poëzieavond met peter Rick. Een krantenartikel, een kort “deurgat” gesprek en wat herinneringen beslisten anders. Oh, tante Lieve, ik hoop dat die 4.27 klopt, ik ben niet zo goed in Bijbelteksten NT. Persoonlijk heb ik liever het  OT, Oude Testament.

Lees verder A 15 Ze waren verbaasd dat Jezus in gesprek was met een vrouw ( Joh 4.27)

Mantelzorger. Dit woord had ik tot, pakweg een half jaar geleden, nog niet gehoord. Of toch niet bewust. Mocht ik het dan al bewust gehoord hebben, blijft de vraag of ik het juist had kunnen duiden, verklaren.

Het ondertussen meerderjarige Google ( van een firma opgericht in een garage naar supercompagny in 18 jaar, respect. Ik had mijn matten ook beter in een garage gemaakt…Maar zonder de cheque van 100.000 dollar van een afgestuurde aan dezelfde universiteit dan de stichters van Google Larry Page en Sergey Brin, Andreas von Bechtolsheim, waren de Google stichters waarschijnlijk niet verder gekomen dan hun eerste server gebouwd uit verschillende harde schijven en…lego stenen), leert me een definitie waar ik mee kan leven, ondertussen weet ik wel wat een mantelzorger is, of denk het te weten althans.

Mantelzorg is de zorg voor chronische zieken, gehandicapten en hulpbehoevenden door naasten: familieleden,vrienden, kennissen en buren. Kenmerkend is de reeds bestaande persoonlijke band tussen de mantelzorger en zijn of haar naaste. Daarnaast gaat het om langdurige zorg die onbetaald is.

Guzman 

Wat de mantelzorger precies doet, kan ik enkel maar vermoeden. Komt de vraag op, waar komt dit woord vandaan, mantelzorger? Etymologisch kom ik niet verder, de verklaring is als volgt : “het bestaat uit twee woorden : mantel en zorg”. Vertel mij wat! Dat kan ik ook afleiden. Wat ik wel leer : het is een nieuw woord, door “meerdere bestaande woorden samen te voegen”. Aha. Is deze blogpenner toch niet zó achterlijk! Hoewel. Ik voel me soms meer thuis in de vroege middeleeuwen. De periode vóór de pest en de inquisitie. Moet een leuke, rustige periode zijn geweest, tenminste als je genoeg te eten had, niet diende deel te nemen aan de oorlogen van je landheer en je van ziekte en roofovervallen werd gespaard. Over de inquisitie zullen we het hier maar best niet hebben, de pest is ons meer bekend. Hoewel je de inquisitie misschien ook als een soort pest kunt beschouwen….Waar ze vandaan komt, de pest dan, ( de inquisitie werd gestructureerd door Dominque of Dominicus Guzman, oprichter van de Dominicanen. In de volksmond, toen toch, “ Canes Domini, honden van God”. De reden lijkt me duidelijk, hoewel in sommige glasramen een hond afgebeeld wordt bij de orde.   Lees verder A14 Het boek Q en andere beslommeringen

Het is al bijna donker als ik de wagen parkeer voor de haag, tussen de grote en de kleine poort. De radio speelt zacht. Ik hoor nog net voor ik de sleutel draai die laatste woorden; Senza te.  De laatste woorden van Strani Amori, een liedje van Laura Pausini. Kon die dag symbolischer afsluiten?

 

Lees verder B3 Strani Amori

Begin september, de scholen herstarten hun activiteiten. En zoals vele jaren denk ik dan aan vader. Vader? Of beter, aan wat vader zo dikwijls gezegd heeft bij het begin van een nieuw schooljaar: t’eerste wat de kinderen nodig hebben  bij het begin van een schooljaar is een regenjas. Dikwijls geeft september ook enkele regendagen. Dit jaar mogen we niet klagen, en tegen beter weten in blijven we hopen dat het goede weer nog heel lang zal duren. Hoop doet leven!

Herinneringen

School, regen; het doet me denken aan klaslokalen met bedampte ruiten. In mijn schooltijd waren klaslokalen nog allemaal voorzien van enkel glas. Grote groepen leerlingen in klassen met enkel glas, het gaf dikwijls van die bedampte ruiten. Op vrije, onbewaakte momenten was dit de ideale tekenplek voor de sloebers van de groep. Je kan het een beetje vergelijken met de hedendaagse kunst om met post-it- briefjes van allerlei kleur en formaat figuren of boodschappen op een venster aan te brengen. Van dichtbij zie je het niet altijd goed, het is mooier, het komt beter tot zijn recht vanop afstand. Vanop afstand zie je het beter, klaarder.

Lees verder B2 September. Terug naar school

Mooie prijs

De tekst voor deze episode was al geschreven, doch op de valreep heb ik hem een beetje aangepast. Ook de titel heb ik veranderd, oorspronkelijk was het “Kunnen Pythagoras en Bernardus “pleuten” zijn?”. Toen kreeg ik een mail van Pico dela Mirandola Gudrun. Het Ventiel won een prijs, uitbreiden hierover is niet de juiste plaats, wel geef ik de motivatie van de jury kort weer : “Het Ventiel – een terechte  appreciatie voor een  eigenzinnige Buddywerking rond personen met Jong Dementie.’ “

Lees verder A13 Het eigen en zinnig Ventiel

Het verhaal van buddy Bernard

Hoe alles begon of hoe ik tot bij Het Ventiel kwam.

 

Rita (een engel op aarde) vertelt mij over een benefiet optreden van Rick de Leeuw en Jan Hautekiet dat moet dienen als persoonlijke steun van 2 jonge mensen aan haar projecten in India.

Broer en zus offeren hun vakantie op voor vrijwilligerswerk aldaar tvv het project Samugam. Ik kan zorgen voor de nog ontbrekende ‘licht- en geluidsman’, iets wat neef Bram graag gedaan heeft.

Op de avond zelf doet een mevrouw (de mama van  de jonge vrijwilligers) het verhaal hoe haar man Patrick en zij (Gudrun), Rick via TeGek!? hebben leren kennen en hoe zij hechte vrienden zijn geworden.

Maanden erna lees ik in de krant over het ontstaan van Het Ventiel en ik ga in op de vraag naar kandidaat buddy’s om hun organisatie te ondersteunen. Ik voelde dat het goed zat en dacht: Hulste (woonplaats v Patrick en Gudrun) is vlak bij de deur en fietsen is mijn passie, dus waarom geen fietsbuddy worden?

Lees verder C1 Het geheel is meer dan de som van de delen