Vijftien maanden is hij nu, mijn trouwe viervoeter Hector. Op onze ochtendlijke wandelingen mochten we al veel beleven; van konijnenjagen over ‘door ijs zakken’ en, als kers op de taart, achter een vos(je) aanzitten. Dat ‘door het ijs zakken’ dient letterlijk geïnterpreteerd te worden; Hector sprong over een al licht ontdooide beek van een tweetal … Lees verder A19 Niet opgeven, niet plooien!
Tempus fugit, januari 2017 is al driekwart gepasseerd. Deze week houden de dagen het daglicht dertig minuten langer vast. Mijn moeder placht te zeggen : “ de dagen worden langer”. Net alsof de dagen dan plotsklaps 25 uren telden. Een enkele keer waagde ik het te antwoorden “ dat ze dan een ander horloge mocht … Lees verder A18 Keizer Maxentius en de maagdelijkheid van Katharina.
In de eerste adventsweek kwam, met de wandeling, het gevoel. Elk jaar opnieuw overvalt me dit vreemde kriebelen, een soort ”fin de siècle”- achtige eenzaamheid. De eerste kerstversiering duikt op in de straten van de stad en hop, prompt is dat gevoel er. Een soort cocktail van verlatingsangst en verdriet. Waar dit gevoel vandaan komt … Lees verder A17 Pech onderweg of draagt de manier waarop dingen beginnen bij aan hoe ze eindigen?
Moeilijke titel? Ja, maar het is ook een moeilijk onderwerp, Jongdementie. Behalve voor grote firma’s, vol met bambocheurs, die denken zich alles te mogen permitteren, voor hen is deze titel niet alleen moeilijk maar zelfs onbegrijpelijk. Een voorbeeld vind je verder in deze tekst. Een bambochade is een schilderij van een volkstafereel, van een uitspatting, … Lees verder A16 Een galoppade van een bambocheur, oftewel rekenen in centen in plaats van procenten.
Mantelzorger. Dit woord had ik tot, pakweg een half jaar geleden, nog niet gehoord. Of toch niet bewust. Mocht ik het dan al bewust gehoord hebben, blijft de vraag of ik het juist had kunnen duiden, verklaren. Het ondertussen meerderjarige Google ( van een firma opgericht in een garage naar supercompagny in 18 jaar, respect. … Lees verder A14 Het boek Q en andere beslommeringen
Mooie prijs De tekst voor deze episode was al geschreven, doch op de valreep heb ik hem een beetje aangepast. Ook de titel heb ik veranderd, oorspronkelijk was het “Kunnen Pythagoras en Bernardus “pleuten” zijn?”. Toen kreeg ik een mail van Pico dela Mirandola Gudrun. Het Ventiel won een prijs, uitbreiden hierover is niet de … Lees verder A13 Het eigen en zinnig Ventiel
Onze blog breidt uit, lieve lezer, driewerf hoera! Naast de moedige getuigenis van Luc in B1, partner van Greet is er nu C, C1 dus, de getuigenis van Bernard, buddy bij “Het ventiel”. In het Duits zeggen ze :” wer schreibt der bleibt”. B1 is een ooggetuigenverslag, “van binnenuit” als het ware, die ons een … Lees verder A12 Wer schreibt der bleibt.
Schilderij van Greet Lap. Daar heb je het. Komt ervan als je niet meer in atoma schriftjes schrijft. Eén rode lijn autocorrectie onder deze titel. Behalve onder “is geen”, alles rood. Lijkt wel mijn eerste dictee frans, daarin was ook veel rood te zien. Hansbeke in Belgium Luc, de partner van Greet, heeft … Lees verder A11 Zoebroefka is geen Damse mokke
Rustig is het op het thuisfront. Lekker rustig. Zo heb ik de vakantie het liefst, heel wat stadsgenoten, die overvolle plaatsen opzoeken om de batterijen weer op te laden, weg. En dus is de stad rustig. In deze periode hou ik ervan om, ‘s morgens bij mooi weer, naar het centrum te wandelen. Met Hector … Lees verder A10 Een uur is niet altijd even lang
Een Atoma schriftje heb ik gekocht. Een Atoma schriftje… ik behoor niet tot de generatie penners die hun schrijfsel meteen en vlot op een wit en dus leeg Word-veld kunnen invullen, pluimveder en perkament staan dichter bij me dan Windows 10.De eerste keer dat ik een dergelijk schriftje mocht gebruiken was diep in de vorige … Lees verder A1 : Een Atoma schriftje
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.