Afscheid
Vrijdag, goede vrijdag dan nog, heb ik als afscheid een picon met ze gedronken en ze dan beiden zonder droefenis definitief laten gaan. Met veel vriendschap. Eerst ging het slecht met mijn rechtse- en de dag erna met mijn linkse-wandelschoen. Beiden gaven het haast samen op, als een moegestreden koppel.
Je blogkladder gaat veel wandelen en na een kleine 2000 km samen mag ik op zoek naar nieuwe, betrouwbare en trouwe wandelschoenen. Op zich geen groot of moeilijk vraagstuk, ware het niet dat in deze “blijf in uw kot” tijden de “wandelschoenwinkels” dicht blijven. In deze Covid 19 tijden heb ik al geleerd digitaal te knuffelen, digitaal een aperitief of twee met mijn kinderen te drinken ( goedkoper dan niet-digitaal, voor vader toch…), digitaal naar een museum te gaan en naar een boek te luisteren in plaats van het te lezen. Ook geleerd op mijn tanden te bijten, jammer genoeg niet digitaal. Véél geleerd dus sedert 13 maart 2020.
Nu dus digitaal wandelschoenen bestellen. De vriendelijke website ( hoewel ik liever een vriendelijke winkelbediende heb, de glimlach is iets echter) leerde me dat de levertijd 3-4 werkdagen zou beslaan. Daar kon ik mee leven en tot mijn verbazing liep de hele digitale handeling vrij vlot. Tot na de betaling toch. Een bericht kwam per mail, dat mijn schoenen ( want ze waren al betaald, MIJN schoenen dus ) wel in stock bleken te zijn, oh opluchting, maar door de Corona overrompeling kon niet worden meegedeeld wanneer de bestelling met MIJN schoenen zou vertrekken. Een hele geruststelling was dat de bestelling van MIJN schoenen al was verwerkt, digitaal waarschijnlijk. Heel Europa zit in tijdelijke werkloosheid en een paar schoenen digitaal kopen gaat moeilijk. Nu ja dat kopen ging vlot, het betreft meer de fysieke levering. Je blogkladder kan enkel maar besluiten dat digitaal minder digitaal is dan hij dacht. Een digitale overschatting. Wordt vervolgd beste bloglezer, het al dan niet passen van MIJN schoenen, eventueel terugsturen, omruilen, …ik krijg er nu al koorts van en een nerveus hoestje. Het zal toch niet…neen digitaal niet besmettelijk denk ik.
Italië en mijn vriend Boriske
De beelden van de Coronacrisis uit Italië brachten me tot deze titel. De zin is niet van je blogkladder maar van een kroniekschrijver uit de 14e eeuw. In deze, droeve, eeuw heerste niet alleen pest, Jan Modaal had ook nog te maken met een oorlogje ( de honderdjarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland) en een hongersnood. En dat allemaal naast de gebruikelijke misbruiken van wereldlijke- en kerkleiders op de gewone man. Hun autoriteit was destijds totaal. En deze laatste zin las ik vanochtend in de krant, Trumpy denkt dat niet alleen, hij zegt het zelfs, 7 eeuwen later!
Nu het woord “Engeland” is gevallen, mijn “vriend” Boriske I shake hands with everybody ( 3 maart 2020) Jonhson, kent nu het verschil tussen een normaal griepje en het nieuwe corona virus : leven.
Ik heb gezegd.
Zorg goed voor jezelf en voor mekaar en bestel geen wandelschoenen online!
Voorbij de stilte 