Tempus fugit, januari 2017 is al driekwart gepasseerd.
Deze week houden de dagen het daglicht dertig minuten langer vast. Mijn moeder placht te zeggen : “ de dagen worden langer”. Net alsof de dagen dan plotsklaps 25 uren telden. Een enkele keer waagde ik het te antwoorden “ dat ze dan een ander horloge mocht kopen als de dagen langer worden” één keer maar, moeder vond dat je met “de tijd” niet spotte.
Het Ventiel
Vanuit mijn revalidatiestoel stel ik vast dat 2017 voor Het Ventiel een schitterend jaar zal worden. Nominaties voor prijzen, behalen van prijzen, een bib, een zangstonde, een knutselatelier deze realisaties komen op ons af. Gemakshalve vergeet ik maar de afdelingen in Oostende, Brugge en De Westhoek te vermelden. En ik schrijf ze neer vanuit mijn geheugen, te lui om de betreffende mails op te zoeken. Wat een arbeidsmoraal hé, luieren kost tijd en time is money! Met mijn geheugen weinig mis, mocht het sms-taal zijn hier schreef ik LOL ( laughing out load).
Het Ventiel. Wat een initiatief, wat een prestatie om dit initiatief te realiseren, en dit op korte termijn! De uitdrukking : ‘ waar een wil is, is een weg’ was nog nooit zo op zijn plaats als hier bij deze organisatie. Wilfried Martens zaliger zou met nasale stem beamen : “ dat is evident eeeeh”.
Hard werk van dagelijks bestuur en raad van bestuur, gaat dit succes vooraf. Initiatieven nemen, contacten leggen, mensen motiveren, expliqueren, herhalen tot in-den-treure, achter mensen hun vodden aanzitten, opvolgen, smeken, bidden ( letterlijk en figuurlijk), afronden, optellen, balansen maken, rekenen, administratie verzorgen, trekken, beuren sleuren…. Niets gaat voor niets en het gaat bij Het Ventiel niet om de knikkers, maar om de mensen, gelukkig maar. Vanop de zijlaan gezien lijkt het zó voor de hand liggend. Als je het zelf niet doet, er is niemand die het voor jou gaat doen, onthoud dat maar. Vandaar, initiatiefnemers van het eerste Ventieluur, raad van bestuur, dagelijks bestuur, vrijwilligers, buddy’s, en sympathisanten van Het Ventiel bedankt. Merci dat je steeds opnieuw de zin, de kracht, de lust, de tijd, de moed vindt om door te gaan. Oh, peters en meters niet vergeten, het is tenslotte nieuwjaarsmaand! Last but not least : de “maten” bedankt voor hun moed om deel te nemen, om uit hun “kot” te komen en om openhartig over hun problemen te praten. En er is Pico, alomtegenwoordig, overal bij met de glimlach en met een vriendelijkheid die zijn weerga niet kent, met een doorzettingsvermogen die aan een olympische prestatie grenst en soms, héél af en toe als de emotie toegelaten wordt toe te slaan, een traan. Wat zijn we fier op onze Pico. Merci hé. De nieuwjaarsbrief van Luc ( zie B4 op deze blog) drukt uit wat heel wat, om niet te zeggen alle, Ventieltjes denken!
Patershol
Dat Het Ventiel omnipresent is, mocht ik vorige week onverwacht vaststellen. In het Gentse Caermersklooster, middenin het Patershol, liep een tentoonstelling : “ Voor God en Geld”. Google eens www.Caermersklooster.be of als je “Voor God en geld” intypt kom je er ook. De naam alleen al, niet dat God in geld zou geïnteresseerd zijn, zijn middeleeuwse vertegenwoordigers op aarde daarentegen…Want daar ging de tentoonstelling om, de mens in de middeleeuwen en de geboorte, via het ontstaan van de burgerij, van het kapitalisme in de Zuidelijke Nederlanden, zeg maar het huidige Vlaanderen. Door kunstwerken uit die ( en iets latere) periode van “ The Phoebus Foundation”, het privé cultuurspeeltje van Fernand Huts, big boss van Katoennatie, op een originele manier te presenteren, was deze tentoonstelling niet alleen een groot succes maar zéér de moeite waard. Nu is den Fernand gene prutser, hij staat in de top tien van de rijkste Belgen en met één van zijn jaarlijks uitgekeerde dividenden van Katoennatie kan Het Ventiel voor eeuwig en drie dagen verder. Zijn verzamelingske bouwt Fernand op met de hulp van Prof.Dr. Katharina Van Cauteren, een capabele kunsthistorica ( en lelijk is ze ook niet als ze niet te moe op de foto verschijnt). Katharina heeft er iets origineels en zeer toegankelijk van gemaakt; zelfs iemand zonder liefde tot de middeleeuwen had een mooie dag aan dit bezoek.
Het vette varken
Eén van de schilderijen droeg de naam : “ Het vette varken de ketel injagen”. Je ziet drie rijkelijk uitgedoste mannen met pennen een vet varken in een ketel jagen. Achteraan zit een arme boerenfamilie te wenen. Dit schilderij is volgens Katharina een waarschuwing aan het adres van belastinginners en bankiers. Die mogen zich niet zo maar verrijken ten koste van de armen. Voegt onze ludieke kunsthistorica er geestig aan toe : “ sommige dingen veranderen nooit”. Tja, c’est la vie zeker?
Dat Katharina kunsthistorica werd, kan met zo’n voornaam nauwelijks verbazen. Zo kende een Katharina ( gestorven 307, de latere Sint Katharina) op vijftienjarige leeftijd alle werken van Plato uit het hoofd. What’s in a name nietwaar? Jammer genoeg wees ze de avances van een verliefde Romeinse keizer, Maxentius, af en dit koste haar letterlijk de kop.
Rick creëert
Door de tentoonstelling wandelde ik met zo’n hoofdtelefoon op. De uitleg was door Katharina ( de prof hé niet de heilige) zelf ingesproken. In een overgangsruimte tussen twee themazalen hoorde ik plots een andere stem. Weg was Katharina, die scone, en een serene, stille, haast mooie mannelijke stem las een gedichtje voor. Verdikkeme waar ken ik die stem van? Bekend, maar van wie? Plots een associatie in mijn hoofd, via priester Vos kwam ik bij de stem en de eigenaar ervan : peter Rick de Leeuw. De tekst van het gedichtje geef ik hier weer. Het is een kleine wereld, van 2017 over de middeleeuwen en via priester Vos bij peter Rick. Ik ben dan maar een warme choco gaan drinken, lekker op zo’n koude winterdag.
De nieuwe mens ontwaakt in Vlaanderen
Hij staat op, creëert, exploreert
Hij zoekt zijn plek
En vindt zich uit
Hij handelt en maakt geld
Nieuw geld, goud geld
En de nieuwe mens vindt zonde
Hij danst en drinkt
Hij speelt en vrijt
Zijn wereld wild en wijd
De ziel verkrampt van tijd
Tot tijd
‘Knielt neder en weest vroom, gij nieuwe mens!’
Ga diep door stof richting genade
En hij sterft en leeft voort
Ontkiemd, ontketend, onomkeerbaar
Nieuwe mens, ontwaakt in Vlaanderen
Zijn geest waart rond in jou en mij
Rick de Leeuw en Katharina Van Cauteren
Voorbij de stilte 