Moeilijke titel? Ja, maar het is ook een moeilijk onderwerp, Jongdementie.
Behalve voor grote firma’s, vol met bambocheurs, die denken zich alles te mogen permitteren, voor hen is deze titel niet alleen moeilijk maar zelfs onbegrijpelijk. Een voorbeeld vind je verder in deze tekst.
Een bambochade is een schilderij van een volkstafereel, van een uitspatting, meestal in kroegen. Een bambocheur is dientengevolge een boemelaar die veel alcohol drinkt. Een pierewaaier dus.
Enkel zo kan ik me de uitschuiver van Bicky Burger op de sociale media voorstellen op Wereld Alzheimer Dag. Hun reclamecampagne ging ongeveer als volgt : “ om het half uur een Bicky Burger kunnen eten zonder schuldgevoel, toch een voordeel van de “Dag van Alzheimer”. Gevisualiseerd werd het geheel door een ouder echtpaar waarvan de man een hiervoor genoemde burger at en zijn vrouw, tenminste dat associeer ik zo, de kuisvrouw zal het niet zijn geweest, welwillend en haast verliefd toekeek. Smachtend naar een burger was haar blik niet, verre van zelfs. De firma Bicky moet dus vol zitten met bambocheurs die zich verstoppen achter grote schermen van onwetendheid en arrogantie.
Negatief IQ
Over het al dan niet neerschrijven van deze tekst heb ik lang getobd. Jongdementie patiënten worden niet beter door aanklachten en geen miraculeuze genezing zal zich erdoor voordoen. Maar toch, mijn tweede kaak werd al geslagen, drie kaken heb ik niet en dus op de barricaden kameraden!
Een Bicky Burger heb ik wel eens gegeten, ik vond ze zelfs lekker. Let op de tijd, verleden tijd. Hoe lekker ik ze destijds vond, des te walgelijk vind ik ze nu. Voortaan zal ik de naam Bicky Burger associëren met de wansmakelijke slogan die hierboven werd weergegeven. Je kan je afvragen hoe meedogenloos ongevoelig je moet zijn om een dergelijke campagne te lanceren. Geld-en hebzucht ten koste van anderen kan ik eventueel nog hebben, ten koste van zwakkeren en zieken in de maatschappij is dit volledig onacceptabel. Gewoon domheid kan het ook zijn geweest, platvloerse domheid dan. Zou het produceren van Bicky Burgers schadelijk zijn voor je IQ? Denkelijk wel.
Wat is dit toch voor een wereld waar ziekenzorgers plezier maken op sociale media ten koste van Alzheimer patiënten en waar producenten van consumptiegoederen op de rug van dezelfde patiënten een reclamecampagne starten? Zalig de onwetenden….
Who is who
Maar wie zijn deze loebassen die zich achter de merknaam “Bicky” verschuilen? Je komt uit bij….C&A, de wereldwijd gekende kledingketen. Achter Bicky verschuilt zich, en dit woord is goed gekozen, ( onder andere) de familie Brenninkmeijer. Via Izico, Egeria ( ook een waternymf die barende vrouwen bijstaat, we zullen de associatie met Bicky maar weglaten zeker, hoewel het kriebelt; maar we verlagen ons dan tot Bicky Burger- niveau) kom je bij hen uit. Deze familie, de met afstand rijkste familie van Nederland, startte C&A. Rekenen in “Centen in plaats van Procenten” was één van de slogans in den beginne. Zo’n 23 miljard euro brachten “de centen” hun op. Dat kan tellen, met de interest van de interest van dit kapitaal zouden ze in Leuven héél wat onderzoek kunnen doen naar Jongdementie of Dementie in het algemeen. En dan te bedenken dat het renteniveau nu historisch laag is. Of zou het gelegen hebben aan de “ lege stoel”? Spreek ik in raadsels? Bij aandeelhouders- en andere vergaderingen van de familie B.( van Bicky?) was er steeds een lege stoel voorzien. De familie was, of is, zéér gelovig, de stoel was voor de Heer, mocht hij langskomen. Ik denk dat de Heer bij het zien van reclameslogans als deze van Bicky van zijn vrije stoel dondert met een gepaste, binnensmonds gemompelde krachtterm. De uitvlucht zal wel weer zijn : wir haben es nicht gewusst”, want Duits kunnen ze goed die Brennick-Maiers. De Heer zal wijselijk zwijgen, daar is hij goed in.
Een priester Vos, ook in Nederland
Een gelige saus wordt gebruikt ( onder andere) om een Bicky Burger te maken, “Bicky Dressing” leert Google me want parate kennis ( in tegenstelling tot de lege stoel van de “Procentjesfamilie) is een Bicky Burger maken niet voor deze blogpenner. De gele jus (Noord- Nederlands voor saus als ik me niet vergis) brengt me bij peter van “Het Ventiel” Rick de Leeuw. Nu ja, niet meteen bij Rick rechtstreeks, maar bij zijn jeugd en bij priester Vos.( In België hebben we ook een priester Vos gekend, maar deze kan het niet geweest zijn waar Rick op doelde. De Belg moet zowat dezelfde trekjes van zijn Nederlandse naamgenoot hebben gehad). Meer bepaald bij de bezwete vetrollen in de nek van priester Vos en de rijpe puisten die deze nek samen met uitwasemde lichaamssappen sierden. Dit moet je De Leeuw horen vertellen, het deed me een denken aan de film “ La grande bouffe”, een zwarte komedie uit 1973 als ik het goed heb, over vrienden die collectief zelfmoord willen plegen door zich dood te vreten. Een aanklacht op onze consumptiemaatschappij. Met onder andere Michel Piccoli. In het begin van de film krijg je zin om te eten, maar naarmate de film vordert, ga je gewoon walgen. Ook zo bij het verhaal van Rick, je gaat in het verhaal mee met een schaterende lach, op het einde voel je alleen walging, zo beeldend brengt hij het. Juvenalis ( mens sana in corpore sano) draait zich om in zijn graf. De nek en het gedrag van priester Vos en de campagne van Bicky zijn vergelijkbaar verwerpelijk en wansmakelijk.
C’est la lutte finale
Social influencers aller landen : een oproep. Schrijf hierover in jullie blogs, toon jullie op het internet, laat weten wat mensen als Bicky doen, kunnen doen. Een excuus van Bicky heb ik niet gezien. Blokkeren die handel. Met nieuwe media, waar ook Bicky zo onhandig gebruik van maakte, is dit mogelijk. Wees een moedig kind van je tijd. Pierre De Geyter ( Gent 1848- St-Denis bij Parijs 1932) schreef al de melodie in 1888; in 1889 werd het lied verkozen tot nationale hymne van de toenmalige USSR. Tot 1944. Het woord “verkozen” zó dicht bij USSR zetten is ook moedig…. Ik heb het over “De Internationale”, strijdlied van de arbeidersvereniging destijds, de rood gekleurde dan.
Brincky-Maier, telg van C&A, wees een moedig-rijk man, kijk naar de lege stoel in je vergaderzaal en het beste wat je kan doen om dit alles goed te maken is even langskomen bij Het Ventiel in Hulste België. Gudrun, Pico della Mirandola, zal je van harte verwelkomen en je de weg wijzen in de trieste wereld van mensen lijdend aan Jongdementie. Trek je boetekleed aan, we zullen je niet geselen, tenzij je het cilicium ( boetegordel) hebt omgedaan. Seppuku hoef je niet te plegen, hoewel dit bij deze traditie zou aansluiten. Praat met de mensen van Het Ventiel, hun zorgen, hun noden, hun twijfel. Dan zullen we samen zitten en een Bicky Burger eten en niet denken aan hetgeen je marketingboys uit hun nek lullen of ons het Bicky-jus in de nek van priester Vos herinneren. Smakelijk en santé, bende bambocheurs!
Voorbij de stilte 