Het is al bijna donker als ik de wagen parkeer voor de haag, tussen de grote en de kleine poort. De radio speelt zacht. Ik hoor nog net voor ik de sleutel draai die laatste woorden; Senza te. De laatste woorden van Strani Amori, een liedje van Laura Pausini. Kon die dag symbolischer afsluiten?
Op mijn initiatief waren we met een groepje mantelzorgers er voor een volledig dag op uitgetrokken. Achteraf gezien, veel te ver. Dichterbij moet ook een goed alternatief te vinden zijn.
Maar hoe lang was het geleden dat ik, en ook zovele andere mantelzorgers, hoe lang was het geleden dat we eens zonder onze oogappel, onze geliefde, een dag amusement gaan zoeken waren? Een dag om zorgen efkens aan de kant te zetten. Inderdaad ook zonder u; senza Te!
Voor sommigen zal het gewoon teveel moeite, overredingskracht, of god weet hoe je dit noemt, gekost hebben, dat ze zichzelf die mooie dag ontzegd hebben. Waren erbij met achteraf schuldgevoelens? Tenslotte doe je iets waar je geliefde niet bij is. Iets moois, waar veel van die geliefden bij zouden willen zijn hebben….Bedrogen geliefde?
Dagen bleef het liedje door mijn hoofd spoken. Gedachten dwalen af naar een ver verleden. Nu ja, wat is een ver verleden? Mondovie, Arnaldo en Giovanna; Sylvia….. tot ik eens in een zeldzaam vrij moment google. Strani Amori; vreemde geliefden. Ik krijg de volledige tekst op mijn scherm.
Het meest bezongen onderwerp? De liefde. Slechts een handvol ken ik er die over een gebroken liefde of onbereikbare liefde gaan. Een goed voorbeeld van een liedje over gebroken liefde: Rode wijn, van volleybalster Bram Vermeulen. Hij wist zelfs van elk nadeel het voordeel te bezingen. Of wat dacht je van het begin“Het bed is s’nachts maar half beslapen……..slapen kan ik nu voor twee.?
TV-programma’s moeten ook niet onderdoen. Vind je lief, Boer zoekt vrouw, en zelfs programmas waarin de liefde op het spel gezet wordt. Zelfs de breekbaarheid van de liefde wordt voordurend uitgetest. Ook programmas over speciale koppels. Wat bindt hen? Wat houd hen samen?Hoe leven die financieel beter gestelden samen met hun geliefde? Rare geliefden, strani amori. Niks wordt ons nog verzwegen. Hoe smeuiger, hoe meer kijkcijfers. Voor de “boekskens” geldt zowat dezefde regel. Hoe gesteld zijn we op wat in de media komt (niet komt)?
Laura Pausini had bij het schrijven van haar liedje zeker geen mantelzorgers in haar achterhoofd. Trouwens, bestonden er al mantelzorgers in 1994? En zeker in Italie? Waren daar toen niet voldoende nonnekens en paters om zo’n taken op te nemen? Hoe dan ook, als ze het deden zal het ongetwijfeld ook met liefde te maken gehad hebben.
De liefde bij de door ongeneeslijke ziekte getroffen stellen wordt onbewust, goed gedefinieerd in dit liedje. Strani amori fragili, vreemde broze geliefden. Of hoe beschrijf je de liefde van zo een mantelzorger-patient-stel? Is dit nog liefde? Of is er hier een ander woord voor uit te vinden?Komt liefde niet van twee kanten? Er wordt bij die stellen symbolisch gevochten om er zo goed mogelijk uit te komen. Een strijd binnen de relatie, een strijd van niet meer samen kunnen strijden, een strijd van ongelijke liefdeshelften. En is het geen inwendig zware strijd als je die liefde niet meer kan geven? Wat als het voor jezelf enkel nog om liefde krijgen gaat. Liefde die even levensnoodzakelijk is als eten en drinken.
Prigionieri liberi, vrije gevangenen. Zowel de permanent zorgende maar ook de door tegenslagen getroffene, beiden zijn ze vrij, maar beiden zitten ze smen gevangen in die zieke luchtbel. De getroffene, gevangen door zijn minder kunnen, gevangen door er minder bij te horen, gevangen……door onmacht. De mantelzorger, gevangen door de liefde. Kan je zoiets/zo iemand opgeven? Kan je zelfs voor maar een paar uur zo iemand overlaten aan anderen? Kan je jezelf veroorloven om eens een ogenblik egoistisch aan jezelf te denken? Het zijn moeilijke vragen waar geen duidelijk wiskundig antwoord bevredigend kan werken.
Strani amore che non sanno vivere, vreemde geliefden die niet kunnen leven. Wat is leven voor geliefden? En waar is de grens tussen leven en overleven? Het leven van koppels mantelzorger/patient wordt volledig gedirigeerd door de omstandigheden. En de wil, binnen de relatie, het verlangen naar een echte geliefde, naar wie die andere ooit was, wie verlangt er niet naar die echte geliefde? Perché ho voglia di un amore vero, Laura Pausini heeft dit goed uitgedrukt in haar songtekst.
Maar de hoop dat er geen van de twee partners ooit zal moeten zeggen: “Mi dispiace devo andare via” leeft bij alle geliefden! Wetende dat er ooit eens een dag komt senza Te.
Mantlelzorgers, t’zijn vreemde geliefden!
Voorbij de stilte 