Onze blog breidt uit, lieve lezer, driewerf hoera!
Naast de moedige getuigenis van Luc in B1, partner van Greet is er nu C, C1 dus, de getuigenis van Bernard, buddy bij “Het ventiel”. In het Duits zeggen ze :” wer schreibt der bleibt”. B1 is een ooggetuigenverslag, “van binnenuit” als het ware, die ons een glimp toont van het leven met een Jongdementiepatient, de financiële kant ervan, de emotionele beslommeringen. Naast de eenzaamheid, de onzekerheid, het onbegrip, de stille vloeken, het “waarom wij” syndroom, de karakteriele veranderingen met al zijn gevolgen. Zelf kan ik hierover moeilijk schrijven, ik maak het niet mee, enkel van op afstand. Zo’n ooggetuigenverslagen “ van binnenuit” om het maar zo te noemen, zijn belangrijk. Niet alleen voor de buitenwereld, maar vooral en bovenal voor mensen en families die gelijkaardige situaties meemaken. Dergelijke teksten bieden steun op de één of andere manier. Iedere familie met een Jongdementie patiënt in hun midden komt gelijkaardige problemen en zorgen tegen. Dus schrijven, of laten schrijven. Aub? Please? Bitte? Svp?
Nu C1 dus. Vooraf dit : Bernard en ik hebben één gemeenschappelijke noemer : beiden wisten we niets over Jongdementie vóór we buddy werden. Zelfs het bestaan ervan was ons onbekend. Bewust kozen we om ons niet over de ziekte te informeren. We zijn er, om het zo te zeggen “ in gesprongen” om zonder “vooringenomenheid” ( yeah, wat een Germanisme, Jan Hautekiet slaat zijn ogen ten hemel vrees ik) te kunnen vaststellen hoe hard de emotionele bodem is waarop, niet alleen de patiënt met Jongdementie maar zijn hele gezin, valt door deze ziekte. Voor de vaste lezer : als Bernard het over Eddy heeft, dit is de dansende Eddy, zie afbeelding in vorige teksten. Ook de initiatiefnemers en drijvende krachten achter Het Ventiel ( naast Pico dela Mirandola Gudrun, die zit er als het ware dagelijks middenin ) hebben bewust vooraf niets over Jongdementie gelezen en/of opgezocht. Toeval bestaat niet.
De tekst van Bernard werd, net als die van Luc, integraal en zonder wijzigingen, weergegeven. Enkel voor een titel heb ik gezorgd, dit omwille van de vlotheid om iets op te zoeken in de blog. Dus voor de goede orde : A ben ik, Marc; B is Luc; C is nu Bernard. We wachten op D, E enz.
Bernard’s schrijfsel gaf ik als titel : “ Het geheel is meer dan de som van de delen”. Vreemd denk je? Lezen dus maar. Met permissie Bernard? En nen dikken merci voor je tekst.
Lees nu C1, waarom en hoe Bernard buddy werd.
Voorbij de stilte 